امتیازنهایی اولین فیلمی بود که تصمیم گرفتم از کارگردان نامدار، وودی الن ببینم . الن فیلم را در نمایش نهایت بی رحمی زندگی ساخته بود ... فیلمی واقع گرایانه در خصوص مسایلی چون عشق ، دروغ ، خیانت ، عدالت و شانس ... شانسی که سر انجام موجب فرار و یا شاید رستگاری از تمام خرابکاری های به وجود امده شده بود . شانسی که حتی مفهوم عدالت را نیز کنار میزند و من فکر میکنم عدالت درهیچ کجای فیلم دیده نمیشد ، شاید که عدالت میتواند تنها یک آرزوی بشری باشد ... . بنابراین ممکن است همانند فیلم به سبب شانسی که ردی از عدالت در آن دیده نمیشود گناه کاری بی گناه شود و بی گناهی بی سبب مجازات شود ، حتی اینکه به قیمت جانش تمام شود .همه ی صحنه های فیلم حاکی از شانس است : آشنایی کریس با کلویی و نولا ، دیدار نولا در نمایشگاه و بارداری ان دو و...
اما کارگردان در این میان تنها بر روی حادثه حلقه زوم می کند.چرا؟ شاید مقصود او تمرکز بر روی دقایقی از زندگی است که از چشم ما دور میماند . تمام اتفاقاتی که در فیلم رخ میدهد زندگی کریس را تحت تاثیر قرار میدهد اما چون روندی آرام دارد و نیز مهم تر اینکه پیش چشم خودش رخ میدهد از اهمیت و تاثیر و توجه لحظه ای ان کم میشود ... و ما تمام شانسی را که فیلم از ان حرف میزند را بر دوش سکانس حلقه میگذاریم .
این گونه اتفاقات کوچک پنهانی میتواند سبب تغییر بسیاری از سرنوشت ها شود و نمود یک جهان ترسناک باشد چرا که فکر میکنم هر کس این قسمت از زندگی را درک کند که بخش حدودا بزرگی از ان بر عهده شانس است با این واقعیت کنار امده و ترجیح میدهد در اکثر زمان ممکن خوش شانس باشد تا اینکه خوبی ها و حقیقت را انتخاب کند . و این ترسناک بودن جهان از انجا منشا میگیرد که متوجه میشی چیز های زیادی غیر قابل کنترل هستند .
دو سکانس محبوب و به یاد ماندنی فیلم از نظر من سکانس حلقه و سکانس ابتدایی فیلم بود که در بازی تنیس توپ بالای تور قرار معلق قرار میگیرد و به مدد شانس شما از تور رد میشود و شما برنده میشوید و ... و یا شانس به شما پشت کرده و شما میبازید !
و دیالوگ مود علاقه : «می دونی ، من اهمیت نمی دم که موفق باشه، فقط امیدوارم که خوش شانس باشه.» گفته تام درباره فرزند کریس و کلویی
+ اسکارلت جوهانسون یه بازیگر خیلی جذابه :)))
